Kankervoorbij

donderdag, december 15, 2005

Positieve en negatieve stress

Er vindt een ononderbroken communicatie plaats tussen de hersenen en het immuunsysteem.
Immuuncellen zoals lymfocyten hebben neurotransmitters en neuro-receptoren, waarmee ze boodschappen van en naar het brein overbrengen. Het immuunsysteem heeft als het ware een eigen zenuwstelsel.
Dit verklaart waarom een kankerpatiënt die van de dokter te horen krijgt dat hij ongeneeslijk ziek is en nog maar twee jaar te leven heeft, vaak precies op de gestelde tijd sterft. Andersom heeft de positieve boodschap die je zelf overbrengt ook tot gevolg dat het immuunsysteem daarop reageert. Dit is van vitaal belang voor artsen die kankerpatiënten behandelen. De negatieve of positieve boodschap die zij aan hun patiënten brengen, maakt zichzelf waar.

Tumoren zijn voor hun groei afhankelijk van ofwel een hormoon als oestrogeen ofwel een groeifactor; ze hebben daar zelfs receptoren voor. Beide komen bij langdurige, chronische stress in verhoogde mate in ons bloed voor. Dit kan emotionele, financiële of lichamelijke stress zijn, of de stress die wordt veroorzaakt door een of meer belangrijke veranderingen in ons leven, die extreme eisen stellen aan de reserves van ons lichaam. Zelfs een positieve gebeurtenis die veel stress veroorzaakt kan een vernietigende uitwerking op ons lichaam hebben.

De moderne geneeskunde die gebaseerd is op wetenschap en die wondermedicijnen zoekt, negeert zowel de oorzaken van de ziekte als de zelfgenezende eigenschappen van de mens bij die doelbewuste zoektocht naar de 'magische pil'. Maar elke genezing is zelfgenezing: het moet allemaal van binnenuit komen.
Technologie is iets prachtigs. Maar het blijft een feit dat onze hersenen een betere computer zijn dan wat ook, en onze eigen helingsmechanismen, als we ze de kans geven en ze behoorlijk ondersteunen, elke chirurgische ingreep of elk medicijn, elke bestraling of elke genetische wondertechniek in de schaduw kunnen stellen.
Onze cellen kunnen niets meer of minder zijn dan een weerspiegeling van onszelf, de gebeurtenissen in ons leven, en hoe we daarmee omgaan. Als we ons wanhopig voelen, als ons leven voortdurend chaotisch en ongecontroleerd is, als onze geestesgesteldheid dagelijks wordt gekenmerkt door extreme angst, depressie, pessimisme, somberheid en twijfel, hoe kunnen we dan van onze cellen verwachten dat ze rustig en gezond zijn en zich op een fatsoenlijke manier reproduceren? Als we onze lichamen met angst en negatieve gedachten belasten en oppervlakkig gaan ademhalen, zullen onze cellen niet de zuurstof en de bewegingsruimte krijgen die ze nodig hebben. Overstroomd door chemische stoffen, die door die stress worden veroorzaakt, raken ze verstopt met als resultaat een mogelijk gezwel. Het organisme begint de dood te verkiezen boven het leven.

Lees verder op www.kankervoorbij.com.