Kankerindustrie

Meestal horen we over kanker omdat we geconfronteerd worden met de diagnose van deze ziekte, bij onszelf of bij iemand in onze naaste omgeving.
De ziekte is immers doodsoorzaak nummer 2. Iedereen heeft wel een bekende aan kanker verloren. We zien dan de paniek, de angst of de wanhoop die de ziekte met zich meebrengt. We zien wat kanker teweegbrengt in een mensenleven en in een gezin of familie.
We horen over de behandeling met operatie, bestraling, chemokuren en andere medicijnen.
We zien hoe door deze behandeling mensen hun haar kwijt raken, we horen over de misselijkheid, het vernielen van het immuunsysteem, het optreden van verbrandde huid of artritis in de gewrichten.
We zien hoe een mens met een gezond uiterlijk door toedoen van de behandeling verandert in een mat, grijs, ingevallen slachtoffer.
Dat is het beeld dat bij de meeste mensen naar voren komt als je het hebt over kanker.
En gelukkig, sommige mensen herstellen door toedoen van deze geneeswijze en kunnen, na kortere of langere tijd, hun leven weer oppakken.

De medaille heeft natuurlijk ook een keerzijde.
Er zit ook een economische kant aan de ziekte ‘kanker’.
Jaarlijks worden er een paar miljoen kankeroperaties uitgevoerd door chirurgen. Zeventig procent van die patiënten zorgen voor inkomsten van assistenten bij bestralingsbehandelingen. De honderden miljoenen die jaarlijks besteed worden aan chemotherapie maken ook deel uit van die industrie. Geneesmiddelenfabrikanten behoren tot de grootste bedrijven in Amerika en Europa. Kanker houdt deze industrie draaiende.
Daarnaast betalen verzekeringsmaatschappijen ook alleen maar voor de gebruikelijke behandelingen als operatie, bestraling en chemo. ‘Experimentele’ behandelingen worden meestal niet vergoed.

In de oorlog tegen kanker zijn de afgelopen twintig jaar miljarden besteed aan onderzoek. Toch kunnen we nog steeds geen antwoord geven op de belangrijkste vragen:
a) wat veroorzaakt kanker?
b) hoe kunnen we het voorkomen?
c) hoe kunnen we het genezen?

De kosten van behandeling van de ‘mannelijke’ reguliere behandelingsmanier van kanker kan echter oplopen tot driehonderdduizend euro per geval of meer. Die enorm hoge rekening omvat de bijzonder gevaarlijke implantaten in geval van borstkanker, de giftige chemotherapie en de bestraling die het risico heeft van later nog eens kanker.

Een natuurlijke manier van kankerbehandeling wordt onderdrukt, onwettig verklaard en van de stempels ‘onbewezen’ en ‘verdacht’ voorzien.
Er lijken weinig tot geen fondsen beschikbaar te zijn voor onderzoek naar alternatieve behandelingen.
Een wetenschapper zal bovendien onderzoek naar kanker minder aantrekkelijk vinden dan Aids- onderzoek, waar wel ruime fondsen voor beschikbaar zijn.

In het boek “The Cancer Industrie” van Ralph Moss wordt aangetoond dat in Amerika de oorlog tegen kanker in feite een oorlog is om de verkoop van geneesmiddelen die bij chemotherapie worden gebruikt te bevorderen, en om de behandeling van kanker met natuurlijke middelen de kop in te drukken.

Misschien moeten we met het onderzoek naar kanker wel een heel andere kant op. Misschien moeten we, na al het onderzoek dat in de afgelopen jaren al is gedaan, veel meer de nadruk leggen op het voorkomen van kanker en niet zozeer op de behandeling ervan.

Het is essentiëel om als mens de verantwoordelijkheid voor de eigen gezondheid te nemen.
Het is ons lichaam en wij kennen dat het beste.
Kunnen onze problemen worden opgelost met pillen of operaties?
Heeft de dokter wel de juiste diagnose gesteld?
Kunnen we een verblijf in het ziekenhuis misschien vermijden?
Zou een alternatieve benadering met zelfgenezing misschien betere, langdurige resultaten te zien geven?
We huren de dokter tenslotte alleen maar in om ons advies te geven.
Beslissen doen we zelf.

Belangrijk: ga bij klachten altijd naar uw huisarts.

Op mijn website www.kankervoorbij.com kunt u gratis het boek ‘Kanker voorbij – met gedachtekracht en innerlijke leiding door het ziekteproces’ opvragen.